[ Pobierz całość w formacie PDF ]
powracają do ziemskiego życia. Jest oczywiste, że w tych przypadkach
osoby te jeszcze nie zmarły (nie jest łatwe dokładne ustalenie momentu
śmierci właściwej). Tego typu przypadki są badane przez naukę i nawet, jeśli
rozbudziły pragnienie poznania tego, co dzieje się z człowiekiem po śmierci,
nie mają one nic wspólnego ze spirytyzmem.
Co powinniśmy powiedzieć osobom, ktore praktykują spirytyzm? Co
powiedzieć tym rodzicom, którzy, zaskoczeni nagłą śmiercią swojego
dziecka, szukają pociechy w informacjach, jakie zmarły przekazuje im za
pośrednictwem różnych nośników głosu czy tekstu. W tym miejscu stajemy
przed koniecznością dokonania jasnego wyboru: jeżeli chcemy trwać przy
prawdzie i nie trwonić czasu w pogoni za bajkami, to powinniśmy iść za tym,
co sugeruje nam wiara.
Natomiast jeżeli szukamy bezsensownego pocieszenia u kogoś, kto oszukuje
nas i samego siebie, to wypaczonych dróg niewłaściwego postępowania jest
wiele. Ponieważ sądzę, że czytelnicy szukają prawdy, zatrzymam się przez
moment przy trzech fundamentalnych stwierdzeniach, które postaram się
dokładnie wyjaśnić:
I. Kto wypytuje zmarłych, ten jest przeklęty przed Bogiem.
2. Bóg może zezwolić, aby jakiś zmarły ukazał się nam; albo byśmy mogli
usłyszeć jego głos.
3. Subiektywnie dobra treść otrzymywanego przesłania nie wystarcza, aby
powiedzieć, że zródło jego pochodzenia jest dobre.
I. Kto wypytuje zmarłych, ten jest przeklęty przed Bogiem. Zamiast
przytaczać liczne fragmenty biblijne, wolę powtórzyć jeszcze raz tę twardą
regułę potępienia z Księgi Powtórzonego Prawa (por.Pwt 18, 12), z nadzieją,
że zostanie ona na trwałe zapisana w naszych umysłach. Aby zrozumieć w
pełni wartość tych słów, konieczna jest wiara w Boga, który jest Ojcem
nieskończenie dobrym i pragnie naszego dobra. Trzeba uwierzyć w te
wszystkie zakazy, które Bóg nam daje (jak choćby zakazy zawarte w
Dekalogu) , służą one bowiem naszemu dobru.
Bóg miłuje wszystkich: zarówno żyjących, jak i zmarłych. Gdyby dialog
prowadzony ze zmarłymi był użyteczny, to wówczas byłby dla nas dobrem i
Bóg, jako pierwszy, poleciłby nam tę formę kontaktu ze zmarłymi. Jeżeli
jednak tak stanowczo nam tego zabrania, to czyni tak dlatego, że wie, iż
dialog ten jest dla nas szkodliwy; odwraca naszą uwagę od Boga, oddala nas
od prawdy i szkodzi rozwojowi naszej wiary. Temu, kto posiada dar
Objawienia, wystarczy wiedzieć, że Bóg czegoś nie chce, aby uniknąć tego,
co zakazane. Kto nie zna Objawienia, ten nie popełnia nieposłuszeństwa
wobec Boga, praktykując spirytyzm, ale to wcale nie chroni go przed
szkodliwymi jego .konsekwencjami.
2. Bóg może pozwolić, aby zmarły ukazał się zyjącemu, albo przemówił do
niego lub też nawiązał z nim jakikolwiek bezpośredni kontakt. W Biblii
spotykamy się z tego typu przypadkami. Doświadczali ich też święci. Chodzi
więc o przypadki nadzwyczajne. Istnieje jednak istotna a różnica między
nimi, którą muszę tutaj zaznaczyć. We wszystkich przypadkach tego typu
inicjatorem jest Bóg, czyli to, co się dzieje, wynika z Jego działania, nigdy za
sprawą zdolności lub właściwości działania ludzkiego.
To Bóg przejmuje inicjatywę. Jest podobnie jak z objawieniami: Bernadetta
nie uczyniła nic, aby sprowokować objawienie Niepokalanej w grocie
massabielskiej; dzieci z Fatimy również nic nie uczyniły w tym celu, aby
objawiła się im Najświętsza Maryja Panna w Cova da Iria. Wydarzenia te
miały miejsce za zezwoleniem Boga w okolicznościach i w granicach
ustanowionych przez Niego samego. Jakich środków może użyć Bóg, aby
umożliwić bezpośredni kontakt ze zmarłym? Może użyć takich środków,
jakich chce, kierując się absolutną wolnością. Może też posłużyć się
objawieniem, jakie miało miejsce w przypadku św. Jana Bosco, może
posłużyć się też głosem, jak to było zapisane w opowieści o św. Joannie D'
Arc, może wykorzystać sny, o których często czytamy w Biblii i w życiorysach
świętych. Czy może posłużyć się działalnością medium? Tak, Bóg może
uczynić wszystko. Jedyny przypadek, który został opowiedziany w Biblii, jest
wszystkim znany; chodzi mianowicie o króla Saula korzystającego z
pośrednictwa medium, aby wywołać ducha Samuela.
Był to fakt nadzwyczajny, na który zgodził się Bóg. Krzyk medium świadczy,
że kobieta ta znalazła się wobec zupełnie nowego przypadku. Następstwem
była nagana udzielona Saulowi przez Samuela i twarde słowa jego
proroctwa: dziś ty i twoi synowie pomrzecie. Myślę, że ten przykład
wystarczy, aby odwieść nas od pokusy wywoływania zmarłych.
3. Subiektywne dobro samego przesłania nie usprawiedliwia jego zródła,
czyli na podstawie tego, że treść przesłania jest dobra i pobożna, nie można
powiedzieć, czy to przesłanie pochodzi od dobrego, czy też od złego ducha.
Wspominałem już, że Mojżesz wobec faraona dokonywał tych samych
cudów, które czynili dworscy czarownicy mocą diabła. Przede wszystkim
chciałbym zauważyć, że zły duch potrafi "dobrze" mówić; np. gdy spotyka
[ Pobierz całość w formacie PDF ]