Ossedowski F. Lenin

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ciemnych, Slepych t�umów. Krzycza� coS jeszcze, wymachiwa� czapk�, lecz wszystko ton�o
w zgie�ku, w burzy tysi�cznych g�osów.
W jednej z sal przez t�um przebili si� rewolucjoniSci fi�scy, stanowi�cy przyboczn� stra�
Lenina. Obok niego stan�� nieodst�pny, mocny, jak d�b, Chalajnen, a pomi�dzy szeregami
Finów przeciskali si� do wodza Trockij, Zinowjew, Kamieniew, Unszlicht, Dzier�y�ski, Wo-
�odarskij, Urickij, Kalinin, Krasin, Joffe, Nechamkes i ci wszyscy, którzy pozostawali
w pierwszych szeregach wodzów i kierowników lipcowej i paxdziernikowej rewolucji prole-
tarjatu.
Do Lenina zbli�y� si� �unczarskij i, pochylaj�c si� do ucha, szepn��:
Towarzyszu! Proletarjat czyni gwa�ty, burzy niezrównane skarby sztuki, wynosi obrazy
z galerji Ermita�u.
Lenin podniós� g�ow� i przygl�da� si� rozradowanym, czerwonym, dzikim, bezmySlnym
twarzom ludzi, stoj�cych w t�umie.
DziS jest ich dzie�! odpar� spokojnie. Zabytki sztuki nie s� im potrzebne, towarzy-
szu, a i Rosja bez nich si� obejdzie! Tymczasem wolno im wszystko... tymczasem... Taka jest
ich wola... tak� czuj� ��dz�... w dniu dzisiejszym!
Poprzedzani przez fi�skich strzelców szli dalej poprzez wspania�e sale, któremi t�oczy�y
si� przed nimi rozszala�e kupy powsta�ców i t�uszczy ulicznej. Pod nogami dzwoni�o pot�u-
czone szk�o, zawadza�y od�amki mebli, kawa�ki pos�gów, tynku, jakieS szmaty p�ta�y nogi.
Gdy Lenin wyszed� na wybrze�e, ktoS roztr�ci� otaczaj�cych go �o�nierzy i stan�� przed
nim.
Wysoki cz�owiek o bladej twarzy i d�ugich, siwiej�cych bokobrodach sta� bez czapki, zgu-
bionej w Scisku. Ponura stanowczoS�, granicz�ca z rozpacz�, zapali�a mroczne ognie w ja-
snych oczach, usta dr�a�y, a skurcz gwa�towny krzywi� je co chwila. Przez zaciSni�te z�by
mówi�:
Obywatelu! Mój syn nie móg� dopuSci�, aby wolny lud gwa�ci� bezbronn� kobiet�... Zra-
niono go za to,... zabrano... Nie wiem: gdzie i poco... ��dam sprawiedliwoSci, obywatelu!
Lenin obejrza� si� nieznacznie.
T�um pozosta� we wn�trzu pa�acu, nie mog�c przecisn�� si� przez w�skie drzwi prywatne-
go wyjScia z apartamentów carskich i przez szeregi fi�skich strzelców.
162
Nikt z tych, dla których sta� si� bóstwem, nie móg� go s�ysze�.
Spojrza� na stoj�cego przed nim cz�owieka i rzek�, zwracaj�c si� do zdobywcy Zimowego
pa�acu:
Towarzyszu Antonow! Dopomó�cie pierwszemu bur�ujowi, odwo�uj�cemu si� do spra-
wiedliwoSci proletarjatu. My mamy najwy�sze prawo do sprawiedliwoSci, przetrwawszy wiek
niewoli. Nasze prawo s�d doraxny i doraxne mi�osierdzie!
Lenin wsiad� do samochodu wraz z Chalajnenem i kilkoma Finnami.
Auto rykn�o i pobieg�o wzd�u� wybrze�a. Za nim sun�y inne, wioz�c przysz�ych komi-
sarzy ludowych i strzelców eskorty.
Antonow-Owsienko wypytywa� in�yniera Bo�dyrewa o szczegó�y wypadku, telefonowa�
z kancelarji pa�acowej do szpitali, poczem skin�� na dwóch �o�nierzy i kaza� odprowadzi�
Bo�dyrewa na registracyjny punkt Czerwonego Krzy�a.
T�um niech�tnie opuszcza� siedzib� carów, wypierany z gmachu przez �o�nierzy.
Jednak stopniowo sale opustosza�y.
Antonow wraz z organizatorem bojówek komunistycznych, towarzyszem Frunze, obcho-
dzi� parter i pierwsze pi�tro.
Pohulali nas! Smia� si� Antonow, wskazuj�c na wysadzone drzwi szaf, rozsypane pa-
piery, pot�uczone zwierciad�a, pos�gi, wazy, �yrandole, po�amane meble, zdarte tapety i ma-
katy, porwane kobierce i zrzucone na posadzk� portrety i obrazy. Pohulali...
Frunze nic nie odpowiedzia�.
Ju� mieli zejS� na podwórze, gdy do s�uchu ich dosz�y g�oSne wybuchy Smiechu, Spiewy
i pisk kobiet.
Poszli na te odg�osy i znalexli si� wkrótce w prywatnych apartamentach rodziny carskiej.
Ha�as dochodzi� z dalszych pokoi.
Otworzyli drzwi i stan�li w podziwie.
W jasnej, obszernej komnacie, o Scianach, okrytych z�ocist� tkanin�, sta�y dwa wspania�e
�o�a, mi�kkie meble, bia�a toaleta, zawalona od�amkami zbitego lustra i flakonów.
W rogu wisia�y obrazy Swi�te i na srebrnych �a�cuchach wspania�a, rzexbiona lampka ko-
Scielna. Portrety i obrazy le�a�y ju� na pod�odze.
By� to sypialny pokój cara i carowej.
Zgromadzi�a si� w nim niewielka grupa marynarzy i kilka dziewczyn ulicznych. nagie, rozpust-
ne, przeraxliwe nawo�uj�ce, le�a�y na �ó�tych at�asowych pokrowcach z wyhaftowanemi na nich
czarnemi or�ami herbowemi. Bezwstydnemi wyuzdanemi ruchami podnieca�y m�czyzn, krzycz�c:
Jam caryca... Hej, towarzyszu, chcesz by� carem? Idx �e do mnie!
Na �o�ach, nie skr�powane obecnoSci� ludzi, odbywa�y si� ohydne orgje, mroczne mister-
jum dzikiego sza�u.
Frunze namarszczy� brwi. Antonow tar� czo�o i mySla�, �e inaczej w marzeniach wyobra-
�a� sobie pierwszy dzie� wyzwolenia proletarjatu. Widzia� go podczas bezsennych nocy, po
wi�zieniach niezliczonych i w wilgotnych okopach na froncie. Mia� to by� czerwony dzie�,
w którym krew musia�a wyst�powa� z ziemi, tryska� z cia� mordowanych wrogów ludu, sp�y-
wa� z nieba. Dzie� skupienia powa�nego, zimnej zemsty, wobec których nie pozostawa�o ani
chwili czasu na rozpust�.
Ju� szcz�ki Scisn��, a� mi�Snie si� poruszy�y ko�o uszu, ju� chcia� krzykn��, gdy nagle
jeden z marynarzy, tul�c do siebie nag� dziewczyn�, zawo�a�:
163
Cha! Cha! Towarzysze! Zabawcie si� z nami... Hulaj, dusza dziS �yjemy, jutro gnije-
my... Hu ha! Ma�ka, ugaszczaj goSci!...
Frunze spojrza� na przyblad�� twarz Antonowa i b�ysn�� oczami. Hamowa� zrywaj�c� si�
w nim burz� na widok spodlenia proletarjatu, ich zgni�ych, dzikich nami�tnoSci, poza które-
mi nie istnia�o nic oprócz zachcianek cia�a.
JeS�, pi� i oddawa� si� rozpuScie to ich idea�, mySla� oddany komunizmowi Frunze.
Najlepsze, najSmielsze umys�y pracowa�y dla wyzwolenia proletarjatu, tysi�ce bojowników
o now� er� w historji ludzkoSci zgin�y w wi�zieniach, w kopalniach syberyjskich, przykuci
do taczek, na szubienicy i w policyjnych zakamarkach, gdzie duszono rewolucjonistów i za-
bijano jak psy wSciek�e! Dla kogo wszystkie te ofiary bez liku? Dla tych zdzicza�ych, bez-
wstydnych zwierz�t, dla prostytutek nagich, rozpustnych?
Antonow mySla� inaczej, proSciej i pot�niej:
Psy i suki! mrucza�. Gdybym móg�, kaza�bym postawi� ich pod Scian� i strzela�bym
z Kolta w �eb ka�demu i ka�dej!
Porwa� go gniew nami�tny, niepohamowany. Musia� zerwa� go na czemS, rozproszy�, ukoi�.
Obrzuci� pokój wzrokiem zamglonym, bo krwi� zasz�y mu oczy.
Spostrzeg� obrazy Swi�te, wisz�ce w ciemnym k�cie.
Zbola�a, surowa twarz Bogarodzicy Kaza�skiej i s�odkie wszystko wybaczaj�ce oczy Chry-
stusa b�ogos�awi�cego wyst�powa�y z pó�mroku.
Antonow nagle zblad� jeszcze bardziej, dr��cemi palcami przetar� okulary i j�� wpatrywa�
si� w obrazy, jakgdyby po raz pierwszy widzia� je.
MySl pracowa�a usilnie:
GdybyScie istnieli, zg�adzilibyScie sami to brudne stado wieprzy i Swi�, w ohydzie i bez-
wstydzie miotaj�cych si� przed wami w tym dniu, gdy nast�pi�o b�ogos�awie�stwo przez was
pa�stwo n�dznych, ubogich i skrzywdzonych... Lecz wy zachowujecie milczenie?... JesteScie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum