[ Pobierz całość w formacie PDF ]
tylko Pan Bóg udziela. Dla tego też Pan Bóg sobie zastrzegł klucze" piekła. Ale
kluczem" Królestwa jest władza odpuszczania należnej kary, która nie pozwala
człowiekowi na wstęp do tego Królestwa. Dlatego można było powierzyć człowiekowi
raczej klucze do Królestwa" niż klucze piekła", gdyż nie są to te same klucze, jak
widzieliśmy. Można bowiem wy prowadzić kogoś z piekła" (grzechu) przez
odpuszczenie mu kary wiecznej, choć nie wprowadza się go od razu do Królestwa
(Bożego) z powodu pozostającej należności kary doczesnej.
Można także przyjąć zdanie tych, którzy twierdzą, że ten sam jest klucz" do nieba i
do piekła, gdyż otwierając jedno z nich, tym samym zamyka się drugie, lecz nazwę
kluczy do nieba" daje się ze względu na to, co godniejsze.
Artykuł 2
CZY KLUCZE" TO WAADZA WIZANIA I ROZWIZYWANIA"?
Postawienie problemu. Wydaje się, że klucze nie są symbolem władzy wiązania i
rozwiązywania, gdyż:
1. Sędzia kościelny powinien godnych przyjmować, a niegodnych wykluczać z
Królestwa" (Bożego), a władza duchowa, udzielana w sakramentach) utożsamia się z
charakterem. Natomiast klucze nie są tym samym co charakter, gdyż charakter zwraca
człowieka do Pana Boga, a klucze odnoszą się do poddanych. A wice klucze" nie są
symbolem władzy.
2. Sędzią kościelnym jest tylko ten, kto ma jurysdykcję, której nie otrzymuje się
wraz ze święceniami. A przecież święcenia kapłańskie udzielają kluczy". A więc w
określeniu kluczy" nie należało wspominać o sędzi kościelnym.
3. Kto może sam coś zrobić, nie potrzebuje, by mu udzielano czynnej władzy do
wykonania tego. Otóż to samo, że ktoś jest godny wejść do Królestwa Bożego, wy
starczy, by został tam wpuszczony. A więc zadaniem władzy kluczy" nie jest
wpuszczanie godnych do Królestwa".
4. Grzesznicy są niegodni, by wejść do Królestwa. A przecież Kościół modli się
122
za grzeszników, by weszli do królestwa. A więc nie wyklucza niegodnych", lecz
raczej dopuszcza ich w miarę jak to od niego zależy.
5. W uporządkowanym szeregu działaczy ostateczny cel należy do głównego
działacza, a nie do tego, który jest narzędziem. Ale głównym sprawcą zbawienia jest
Pan Bóg. A więc do Pana Boga należy dopuszczać do Królestwa, będącego
ostatecznym celem, a nie do tego, kto mą klucze" i jest tylko narzędziem czy
szafarzem.
Odpowiedz. Według Arystotelesa103 określa się władze podług ich czynności, a więc
podług ich zadań i działań należy określać władzę kluczy", uwzględniając ich
przedmiot różnicujący gatunkowo czynności i sposoby działania, ku którym owe
władze są skierowane. Zadaniem zaś czynności władzy duchowej nie jest
bezwzględnie otwarcie nieba, gdyż to już jest otwarte, jak to widzieliśmy uprzednio (a.
1 ad 1), ale otwieranie go poszczególnym ludziom, a tego zadania nie da się porządnie
spełnić bez zbadania, czy dany człowiek spełnił warunki, aby otworzyć mu niebo.
Dlatego w określeniu owych kluczy" zawiera się rodzaj, do którego należą, a
mianowicie władza, podmiot tej władzy, a więc sędzia kościelny, jej czynność, czyli
wykluczanie i przyjmowanie zgodnie z dwoma zadaniami kluczy: otwierania i
zamykania, jej przedmiot, to znaczy Królestwo (niebieskie) oraz sposób jej działania, a
mianowicie zbadanie godności lub niegodności poddanych tej władzy.
Rozwiązanie trudności.
1. Dwie rzeczy, z których jedna jest przyczyną drugiej, podlegają tej samej władzy,
podobnie jak żar ognia powoduje rozgrzewanie i spalanie. Ponieważ zaś łaska i
odpuszczenie (grzechów) w Mistycznym Ciele (Chrystusa) pochodzi od Głowy,
dlatego ta władza, mocą której kapłan konsekruje, jest z istoty swej tą samą, którą
związuje i rozwiązuje", jeśli ma jurysdykcję. Zachodzi tu tylko różnica myślowa, ze
względu na różne skutki tej władzy, podobnie jak ogień z innego powodu rozgrzewa, a
z innego spala. Ponieważ zaś charakter kapłański jest właśnie władzą wykonywania
tego, do czego kapłaństwo głównie zmierza (w założeniu, że chodzi tu o władzę
duchową), dlatego charakter i władza konsekrowania oraz władza kluczy" jest w
istocie tą samą władzą, ale zróżnicowaną myślnie.
2. Wszelkiej władzy duchowej udziela się wraz z konsekracją. Dlatego przekazuje się
123
klucze" wraz ze święceniami kapłańskimi, ale wykonywanie tej władzy kluczy"
wymaga należnego tworzywa. Dlatego jeśli ktoś ma klucze", zanim otrzyma
jurysdykcję, nie wykonuje czynności (właściwych dla) kluczy.
3. Dwojako ktoś może być czegoś godny: albo dla tego, że ma prawo do tego i dla
takiego niebo już jest otwarte, albo dlatego, że przysługuje mu pewna stosowność, by
otrzymać to, co się mu daje. Otóż władza kluczy" odnosi się do tych ludzi godnych,
którym niebo nie jest jeszcze całkowicie otwarte.
4. Podobnie jak Pan Bóg nie utwierdza w złośliwości przez to, że nie udziela
(grzesznikowi) łaski, tak samo mówi się, że kapłan wyklucza (z Królestwa Bożego)
nie w tym znaczeniu, jakoby stawiał przeszkodę, wejścia do nie go, ale dlatego, że nie
usuwa Istniejącej już przeszkody, gdyż nie może jej usunąć, jeśli sani Pan Bóg wpierw
jej nie usunie. Dlatego kapłan prosi Pana Boga, by rozgrzeszył grzesznika tak, by
spowiednik mógł go rozgrzeszyć.
5. Czynność kapłana nie odnosi .u- bezpośrednio do Królestwa Bożego, ale do
sakramentów, dzięki którym człowiek dostaje się do tego Królestwa
Artykuł 3
CZY S TO PODWÓJNE KLUCZE CZY POJEDYNCZE?
Postawienie problemu. Wydaje się, że nie są to dwa klucze", ale jeden tylko, gdyż:
1. Do jednego zamka potrzebny jest tylko jeden klucz. Otóż grzech jest tym
zamkiem, do którego otwarcia ma ją służyć klucze" Kościoła. A więc do jednego
zamka Kościół nie potrzebuje dwóch kluczy".
2. Podczas święceń kapłańskich otrzymuje się owe klucze". Ale wiedzę nabywa
się nie zawsze przez udzie lenie [podczas święceń], ale przez naukę, nie wszyscy też
kapłani ją mają, podczas gdy wielu ludzi nie wyświęconych na kapłanów posiada ją. A
więc wiedza nie jest kluczem", wskutek czego pozostaje tylko jeden klucz", a
mianowicie władza sądzenia".
3. Ta władza, jaką kapłan ma nad ciałem mistycznym, zależy od władzy nad
prawdziwym Ciałem Chrystusa. Otóż władza konsekrowania prawdziwego Ciała
Chrystusowego jest tylko jedna. A więc klucz", będący władzą odnoszącą się do
124
mistycznego ciała, jest tylko jeden.
Ale z drugiej strony wydaje się, że jest więcej kluczy" niż dwa, gdyż: 1. Czynność
ludzka wymaga nie tylko wiedzy i władzy, ale także woli. Otóż do kluczy" zaliczono
nie tylko wiedzę rozsądzania" i władzę sądzenia", ale także wolę rozgrzeszenia". 2.
Cała Trójca Przenajświętsza odpuszcza grzechy, a kapłan dzięki kluczom" jest
szafarzem odpuszczania grzechów. A więc powinien mieć trzy klucze", by upodobnić
się do Trójcy Przenajświętszej.
Odpowiedz. Dwie rzeczy są konieczne dla człowieka mającego wykonać czynność,
wymagającą uzdolnienia do przyjęcia jej [przez tego, dla którego się ją wykonuje], a
mianowicie: 1. sąd, czy dany człowiek jest zdolny przyjąć ją i 2. wykonanie tej
czynności. Dlatego także w akcie sprawiedliwości oddającym komuś to, czego jest
godzien, potrzebny jest osąd, czy ów człowiek jest godzien, i wykonanie owej
czynności. Jedno i drugie wymaga autorytetu, czyli pewnej władzy. Nie możemy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]